"ನಾನು 6 ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಅನುತ್ತೀರ್ಣನಾಗಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಹೊರಗುಳಿಯಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ದಿನಗೂಲಿ ಕೆಲಸಗಾರನಾಗುಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ; ನಾವು ದೈನಂದಿನ ವೇತನ ರೂ .10 ಗಳಿಸಿದ್ದೆವು. ದಿನಕ್ಕೆ ಮೂರು ಹೊತ್ತು ಊಟ ಮಾಡುವುದು ದೂರದ ಕನಸಾಗಿತ್ತು; ನನಗೆ ಆವಾಗ ಅನಿಸಿದ್ದು ‘ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಿಂತ ಆಹಾರ ಮುಖ್ಯ!’ ಇವು ದೇಶದ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಇಡ್ಲಿ ಮತ್ತು ದೋಸೆ ಮಿಕ್ಸ್ ಕಂಪನಿ ಐಡಿ ಫ್ರೆಶ್ ಫುಡ್ ಕಂಪನಿ ಮಾಲಿಕ ಮುಸ್ತಾಫರ ಕಥೆ.
ಆದರೆ ನನ್ನ ಶಿಕ್ಷಕರು ಶಾಲೆಗೆ ಮರಳಲು ನನಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿದರು; ಅವರು ನನಗೆ ಉಚಿತವಾಗಿ ಬೋಧಿಸಿದರು. ಅವರ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ನಾನು ನನ್ನ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಗಣಿತದಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿದ್ದೇನೆ! ಅದು ನನ್ನನ್ನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು ಮತ್ತು ನಾನು ಸ್ಕೂಲ್ ಟಾಪರ್ ಆಗಿದ್ದೆ – ನನ್ನ ಶಿಕ್ಷಕರು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಕಾಲೇಜು ಶುಲ್ಕವನ್ನು ಪಾವತಿಸಿದರು!
ನಾನು ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಾಗ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮೊದಲ ಸಂಬಳ ರೂ .14,000 ಗಳಿಸಿದಾಗ, ನಾನು ಅದನ್ನು ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟದ್ದೆ. ಅವರು ಅಳುತ್ತಾ, ‘ನಾನು ಜೀವಮಾನದಲ್ಲಿ ಗಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದನ್ನು ನೀನು ಒಂದೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಗಳಿಸಿದ್ದೀಯ!’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ನನಗೆ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿತು; ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗಳಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ಪೈಸೆ ಉಳಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದೆ. ಅಪ್ಪನಿಗೆ 2 ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಸಾಲವಿತ್ತು ಮತ್ತು ನಾನು ಅದನ್ನು ಕೇವಲ 2 ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ತೀರಿಸಿದ್ದೇನೆ! ಮತ್ತು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ನಾನು ನನ್ನ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹೊಸ ಮನೆ ಖರೀದಿಸಿದೆ!
ಆದರೆ ಉತ್ತಮ ಸಂಬಳದ ಕೆಲಸವಿದ್ದರೂ, ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ವ್ಯಾಪಾರ ನಡೆಸಲು ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದು ದಿನ, ನನ್ನ ಸೋದರಸಂಬಂಧಿ, ಒಬ್ಬ ಸಪ್ಲೈರ್ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೀಲದಲ್ಲಿ ಇಡ್ಲಿ-ದೋಸೆ ಹಿಟ್ಟನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದನು- ಗ್ರಾಹಕರು ಆ ಇಡ್ಲಿ ದೋಸೆ ಹಿಟ್ಟಿನ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಬಗ್ಗೆ ದೂರು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಅವರು ನನಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದರು, ‘ಗುಣಮಟ್ಟದ ಇಡ್ಲಿ-ದೋಸೆ ಹಿಟ್ಟಿನ ಕಂಪನಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸೋಣವೇ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.
ಮತ್ತು ನಾವು 'ಐಡಿ ಫ್ರೆಶ್ ಫುಡ್' ಅನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದೆವು; ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲೇ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ದುಡಿದ ಹಣ ನಮ್ಮ ಹೊಸ ಕಂಪನಿ ಐಡಿ ಫ್ರೆಶ್ ಕಂಪನಿಗೆ ನೀಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸೋದರಸಂಬಂಧಿಗಳು ವ್ಯಾಪಾರ ನಡೆಸಲಿ ಎಂದು ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿದೆ. ನನ್ನ ಉಳಿತಾಯದಿಂದ ನಾನು 50,000 ರೂ. ಬಂಡವಾಳ ಹಾಕಿದೆ. ನಾವು 50 ಚದರ ಅಡಿ ಅಡುಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗ್ರೈಂಡರ್, ಮಿಕ್ಸರ್ ಮತ್ತು ತೂಕದ ಯಂತ್ರದೊಂದಿಗೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆವು.
ದಿನಕ್ಕೆ 100 ಪ್ಯಾಕೆಟ್‌ಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡಲು ನಮಗೆ 9 ತಿಂಗಳುಗಳು ಬೇಕಾಯಿತು! ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ನಾವು ಸಾಕಷ್ಟು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ-ಒಮ್ಮೆ, ನಮ್ಮ ಮಿಕ್ಸ್ ಅತಿಯಾಗಿ ಹುದುಗಿತು ಮತ್ತು ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಫೋಟಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು! ನಾವು ತೀವ್ರ ನಷ್ಟವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ್ದೇವೆ.
3 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಗೆ ನಾನು ಪೂರ್ಣಾವಾಧಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ಅರಿತುಕೊಂಡೆ, ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಸಿಇಒ ಆಗಲು ನನ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಉಳಿತಾಯ ಮತ್ತು ಸ್ವತ್ತುಗಳನ್ನು ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಿದೆ. ನನ್ನ ಹೆತ್ತವರು ಆತಂಕದಲ್ಲಿದ್ದರು, ‘ನಾನು ಈ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ವಿಫಲವಾದರೆ, ನನಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೆ.’ ಎಂದು ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದೆ.
ಆದರೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ, ನಾವು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು - ನಮ್ಮ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಸಂಬಳ ನೀಡಲಾಗದ ದಿನಗಳು ಇದ್ದವು. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ನಮ್ಮ 25 ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಅವರನ್ನು ಕೋಟ್ಯಾಧಿಪತಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದಾಗಿ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ್ದೇವೆ. ಆಗ ಅವರು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನಕ್ಕರು, ಆದರೆ ನಾವು ಅವರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯಿಂದ ಷೇರುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು, ‘ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದಿರಿ!’ ಎಂದು ಅವರನ್ನು ಮನವೊಲಿಸಿದೆನು.
8 ವರ್ಷಗಳ ಏರಿಳಿತದ ನಂತರ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಗೆ ಹೂಡಿಕೆದಾರರನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆವು; ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ, ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿ 2000 ಕೋಟಿಯ ಕಂಪನಿ ಆಯಿತು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಿದ್ದೇವೆ; ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಈಗ ಮಿಲಿಯನೇರ್‌ಗಳು!
ನಾನು ನನ್ನ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ನನ್ನ ಶಿಕ್ಷಕರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ, ಅವರು ತೀರಿಹೋಗಿದ್ದರು ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ನಾನು ಎದೆಗುಂದಿದ್ದೆ ‘ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾರ್ಮಿಕ, ಅವರಿಂದಾಗಿ ಏನನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದನೆಂದು ಅವರು ನೋಡಿದ್ದರೆ!’ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ್ದೆ. ಈಗ, ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಾನು ನನ್ನ ಶಿಕ್ಷಕರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತೇನೆ; ಅವರ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಲು ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.
2018 ರಲ್ಲಿ, ಹಾರ್ವರ್ಡ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲು ನನ್ನನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಿದ್ದರು. ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ, ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ಒಪ್ಪದ ಶಿಕ್ಷಕರ ಬಗ್ಗೆ, ಮತ್ತು ಪ್ರತಿದಿನವೂ ತನ್ನ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ನೀವು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ ಎಂಬುದು ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ ಎಂದು ಈ ಇಬ್ಬರು ನನಗೆ ಕಲಿಸಿದರು - ನೀವು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೆ, ಒಬ್ಬ ಕಾರ್ಮಿಕನ ಮಗ ಕೂಡ ಒಂದು ಮಿಲಿಯನ್ ಡಾಲರ್ ಕಂಪನಿಯನ್ನು ರಚಿಸಬಹುದು.
ಈ ಸ್ಪೂರ್ತಿದಾಯಕ ಕಥೆಯನ್ನು ಈಗಲೇ ನಿಮ್ಮ ಸೋಷಿಯಲ್ ಮಿಡಿಯಾ ಅಕೌಂಟಿನಲ್ಲಿ ಶೇರ್ ಮಾಡಿ.
Source : https://www.facebook.com/humansofbombay